było na tyle krucho, że zmuszona była zrezygnować z samochodu, Podziwiał jej odwagę. To z pewnością nie było dla niej ni ubierać się w ten sposób. - Willow otworzyła usta, by coś a miała nadzieję, że to niedługo nastąpi - nie będzie mogła Zacisnął powieki. Uczucia dławiły go. Nie dane mu było uratować własnej matki, ale uratował Tinę. Schwytawszy Śnieżynkę, ocalił wiele, bardzo wiele dziewcząt. To też była jakaś satysfakcja. Państwo Moffat bardzo kochali swoje wnuki, a one, zdając - Liczysz? - zapytała. - Chciałem tylko spytać, czy pani Caird poinformowała Clemency skrzywiła się słysząc ton markiza - bynajmniej nie miała ochoty, by jej kuzynka stała się celem jego wymuszanej szczodrości. Z pewnością byłoby mądrzej z jego strony, gdyby uczynił tak ze starszym synem, ale Alexander był dziedzicem i należały mu się wszelkie przywileje. - A co z dawnymi przyjaciółkami ze szkoły, proszę pani? - wypytywał. - Ile ma lat? - zapytał Santos, ściskając z całych sił słuchawkę. - Czy mógł... - Nie był w stanie dokończyć zdania. Tak długo, tak rozpaczliwie długo czekał na tę chwilę, lecz jednocześnie się jej bał. - Czy mógł zabić moją matkę? - zapytał wreszcie, a po jego pytaniu w słuchawce zapadło głuche milczenie. - Jackson? Pokój był pusty! - WciąŜ nie wiem, jak mogę ci pomóc - powiedziała.
Willow schowała głowę w rękach i głośno jęknęła. Co za - W rzeczy samej, codziennie rano - odparła Arabella z grymasem. - Ale teraz, kiedy przyjechaliście, być może ciocia Helena zgodzi się je zawiesić. Ŝarem, jaki ją ogarnia.
Znów opadły go wątpliwości, czy aby nie popełnił błędu, sprowadzając tu tę dziewczynę. Ŝe nie tylko chodzi tu o czas. Musi ją uwolnić od paru kompleksów. Nieco później, wyglądając przez okno gospody, Lysander starał się dopasować do siebie kawałki łamigłówki. Jednym z nich był niejaki pan Richmond, który zarezerwował pokój dla guwernantki siostry.
Gdy list Thorhilla uświadomił mu w końcu całą prawdę, jego pierwszą reakcją był dziki, niepohamowany gniew. W działaniu dziewczyny dostrzegał celowe szyderstwo i chęć upokorzenia go. Tak jakby znała jego najskrytsze myśli i w żywe oczy sobie z nich kpiła. Teraz ochłonął, ale czy może zaproponować małżeństwo kobiecie, którą tak okrutnie znieważył? Jeśli nie potrafił postąpić honorowo i oświadczyć się, gdy uważał ją za biedną, tym bardziej nie ma do tego prawa dzisiaj, gdy wie, że jest bogata. Wyszedłby na najpodlejszego łowcę posagów. Obecnie miał do zaoferowa¬nia wyłącznie swój tytuł, lecz nie sądził, by Clemency to wystarczyło. załoŜyć, Ŝe jest dziewicą. Tak, to niemal pewne. Gdy ją całował, była kompletnie - Ależ, milady, nie śmiałabym nawet sugerować... - wy¬jąkała zdetonowana rozmówczyni. - Chciałam jedynie... Naturalnie, moja córka byłaby wielce zaszczycona, gdyby wybór jego lordowskiej mości przypadkiem padł na nią. Jako markiza...
- Vincent jest dość strachliwy, to prawda, ale się stara. A skąd to przeczucie? ROZDZIAŁ PIĘĆDZIESIĄTY SIÓDMY - Szczęśliwe dziecko - powiedziała Alli. A co z markizem? Jak wytłumaczy widoczne ślady po walce? Upadkiem ze schodów? A jego wczorajsze za-chowanie? Czy możliwe, żeby ją kochał? A jeśli to jedynie następstwo doznanych urazów i alkoholu? Wyrażał się z najwyższym potępieniem o nagabywaniu jej przez pana Baverstocka, możliwe więc, że uzna też swoje poczynania za karygodne. Clemency spostrzegła, że nie ma innego wyjścia - cokolwiek markiz uczyni, ona musi sprawiać wrażenie, iż zapomniała o całej historii. - Musisz się wybrać dzisiaj na porządny spacer, Clemency - powiedziała z troską pani Stoneham. - Niechaj słońce Przywróci twoim policzkom nieco kolorów. Bessy zapakuje ci jabłko i trochę ciasta. W południe oczekuję odwiedzin pani Lamb, żony wikarego, którego pamiętasz, myślę więc, że byłoby rozsądniej, gdyby cię nie widziała. Jest poczciwą kobietą, ale nadzwyczaj wścibską. Mark Baverstock był bardzo zajęty przez cały piątek. Rano pojechał do Abbots Candover i zarezerwował na następną noc pokój dla panny Stoneham. Naturalnie istniało niebezpieczeństwo, że dziewczyna ucieknie do swojej ku¬zynki, lecz Mark był przekonany, że zdoła temu zapobiec. Zrujnowana i zhańbiona nie zaryzykuje dalszych upokorzeń w oczach szanowanej krewnej. Nie, raczej spędzi noc w „Koronie”, opłakując utraconą niewinność. Nie sądził też, by oponowała, gdy przyjedzie po nią następnego ranka. Była u niego kiedyś, by podpisał jakieś dokumenty, wiedziała więc, Ŝe dom jest duŜy,